اوضاع سوریه مدتهاست که روند یک جنگ داخلی تمام عیاررا به خود گرفته است. رژیم اسد با بربریت و وحشیگری به سرکوب مردم ادامه میدهد. متقابلا مخالفان رژیم نیز در سراسرکشور وارد جنگ برعلیه رژیم شده اند. از حدود یک سال پیش و با ادامه سرکوبهای گسترده رژیم، چندین گروه تروریست اسلام گرای سلفی و وهابی وارد صحنه جنگ داخلی در سوریه شده اند. این جریانات و دار و دسته های تروریست اسلامی مورد حمایت حکومتهای عربستان و قطر بوده و با حمایتهای وسیع رژیم های مرتجع این کشورها، تبدیل به فاکتور تعیین کننده و خطرناکی در روند اوضاع سوریه شده اند.
براساس اخبار و گزارشات بیش از ۴۵ هزار نیروی مسلح اسلامیست از تیره و تبارهای رنگارنگ جریانات اسلامی وابسته به سلفی ها و وهابی های عربستان، به همراه گروه القاعده، وارد جنگ شده اند. مناطق تحت نفود این دار و دسته های شهرهای حمص، الرستن، دیرالزور و مناطق دیگر سوریه هستند، می باشد. در بخش هایی از مناطق یاد شده جریانات تروریست اسلامی عملا حکومت میکنند و در صدد جاری کردن قوانین ارتجاعی و ضد زن اسلامی بر آمده اند.
در این میان جبهه اصلی مخالفان رژیم، «ائتلاف ملی سوریه» که مورد حمایت آمریکا و غرب می باشد به همراه «ارتش آزاد سوریه» که بازوی نظامی آن است، در برابر گسترش فعالیتهای جریانات تروریست اسلامی ساکت نشسته و بخشا با این توجیه که اینها هم برعلیه رژیم دیکتاتوری اسد می جنگند، دست این باندهای سیاهی را باز گذاشته اند. این برخورد به جریانات اسلامی، به گفته برخی از دار و دسته های اپوزیسیون هوادار آمریکا و غرب در سوریه، باعث شد که سازمان ملل، آمریکا و غرب موضوع حمایت های تسلیحاتی و نظامی از اپوزیسیون را جدی نگرفته و خواهان روشن شدن موضع نیروهای ائتلاف هوادار آمریکا و غرب بشوند. آمریکا و غرب می گویند که مسلح کردن مخالفان باعث تقویت جریانات تروریست اسلامی میشود، لذا فعلا دست به این کار کمتر می زنند. در این میان سازمان ملل و گروههای مدافع حقوق بشر در سوریه و در خارج کشور، ضمن ابراز نگرانی از گسترش فعالیتهای دار و دسته های تروریست اسلامی سلفی و القاعده در سوریه، خواهان مرزبندی روشن اتئلاف مخالفان با این باندها شده اند. با حمایت های عربستان و قطر باندهای تروریست اسلامگرای سلفی و وهابی تبدیل به وزنه تعیین کنننده در اوضاع سوریه و در جنگ بر علیه رژیم اسد شده اند. در کنار این تقلاهای باندهای تروریست اسلامی، رژیم جمهوری اسلامی به حمایت همه جانبه خود از رژیم اسد ادامه میدهد. سیاست رژیم جنگیدن در کنار رژیم و در سرکوب مردم سوریه برای رقابت با رژیم های عربستان و قطر می باشد. جمهوری اسلامی خود یک پای جنایات و سرکوبهای گسترده در سوریه می باشد.
همزمان با ادامه جنگ، جنایات جنگی دوطرف نیز ابعاد تازه ای به خود گرفته است. کشتار و انتقامجویی، شکنجه واعدام ها در ملاء عام به همراه آتش زدن خانه ها و مزارع متعلق به طرف های درگیر، صحنه های تکان دهنده و ب وحشیانه ای است که هر روزه در سوریه تکرار میشود. بربریت و وحشیگری رژیم اسد در سرکوب مردم، بهانه و توجیهی در دست دار و دسته های مسلح اسلامی رنگارنگ شده تا جریانات مخالف بویژه اسلامگراها دست به هر جنایتی بزنند. در یک نمونه از این جنایات وحشیانه رهبر یک باند تروریست اسلامگرای سلفی بعد از کشته شدن یک سرباز ارتش، قلب وی را درآورده و میخورد، فیلم این توحش بسرعت روی سایت های مختلف اینترنتی قرار دارد.
علاوه بر جنگ زمینی رژیم برعلیه مخالفان، بمباران شهرها ادامه دارد. در ادامه بمبارانها، رژیم اسد حدود ۴ هفته پیش از گازهای سمی برعلیه مردم غیرنظامی استفاده کرده است. براساس گزارشات منتشر شده در ماه آوریل، شهر «سراقب» در جنوب غربی حلب زیر بمباران هلی‌کوپترهای ارتش قرارگرفته و حداقل دو مخزن به روی شهر انداخته‌اند که حاوی گازهای سمی بوده است. پزشکان بیمارستان شهر گفته‌اند که هشت بیمار مبتلا به مشکلات تنفسی را بعد از این حمله در بیمارستان بستری کردند. احتمال استفاده رژیم از سلاح های شیمیایی و گازهای سمی برعلیه مردم شهرها وجود دارد. رژیم برای رد گم کردن متقابلا مخالفان را به استفاده از سلاح های شیمیایی متهم کرده است. موضوع استفاده از سلاح شیمیایی با اعتراضات کشورهای غربی روبرو شده و سازمان ملل هیاتی را برای تحقیق در این مورد تشکیل داد و از رژیم اسد درخواست کرد که به این هیات اجازه سفر به سوریه بدهد که رژیم با آن مخالفت می کند.
از سوی دیگر تلاش ها و تقلاهای آمریکا و متحدانش برای برگزاری کنفرانسی در مورد «بحران سوریه» ادامه دارد. روسیه بطور ضمنی اعلام کرده که در نظر دارد با آمریکا در مورد بحران سوریه همکاریهایی را آغاز نماید. رایزنی های مقامات آمریکا و روسیه در مورد برگزاری کنفرانس ادامه دارد. در همین رابطه جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، روز سه شنبه این هفته گفت: «انتظار دارد که دولت سوریه و نمایندگان اصلی اپوزیسیون آن کشور اوایل ماه ژوئن (ماه آینده) تشکیل جلسه دهند». سیاست آمریکا شریک کردن رژیم اسد و بخش هایی از آن در کنفرانس مذکور می باشد. کنفرانسی که به اعتراف غرب و آمریکا بدون شرکت بخش هایی از رژیم اسد، برای پیدا کردن یک راه حل سیاسی برای سوریه، موفقیتی نخواهد داشت. رژیم اسد در واکنش به این خبر گفته است که خواهان تحقیقات بیشتر در مورد این کنفرانس می باشد.
این هفته سازمان ملل قطعنامه ای در محکومیت رژیم اسد تصویب کرد. این قطعنامه می گوید: «اپوزیسیون سوریه به عنوان بخشی از گفت و گوی مهم سیاسی که میان گروه های گوناگون فعال یا موثر در آن کشور به جریان افتاده، اهمیت فراوان دارد و پذیرفته شدن اپوزیسیون سوریه در سطح بین المللی نشانی از آن است که این گروه نماینده عده زیادی از مردم سوریه است. قطعنامه «گذار سیاسی» را بهترین راه حل صلح آمیز برای خاتمه بحران سوریه دانسته است. این قطعنامه در عین حال حکومت سوریه را به دلیل استفاده از تسلیحات سنگین علیه غیرنظامیان و آنچه «نقص سازمان‌یافته حقوق بشر و آزادی های بینادین» خوانده، به شدت محکوم کرده و از افزایش سریع تعداد تلفات ابراز انزجار کرده است.
و بالاخره اینکه اواسط این هفته سازمان ملل اعلام کرد که در دوسال و نیم گذشته بیش از ۸۰ هزار نفر در سوریه کشته شده اند. مخالفان رژیم متقابلا آمار تلفات را بالای ۹۰ هزار نفر اعلام کرده اند.
آمار تلفات قبل از ماه اکتبر سال ۲۰۱۲، قبل از آغاز درگیریهای مسلحانه مخالفان بر علیه رژیم که عمدتا دراثر سرکوبهای گسترده تظاهراتها و اعتصابات مردم بوده است، رقمی نزدیک به ۶ هزار نفر بوده است. بدین ترتیب از آغاز جنگ داخلی از اکتبر سال ۲۰۱۲ به این طرف بیش از ۷۴ هزار نفر کشته شده اند. بیشترین این تلفات در جریان بمباران شهرها و مناطق مسکونی توسط رژیم بوده است.
در کنار این ارقام وحشتناک تلفات کشته شدگان، بیش از ۲۰۰ هزار نفر زخمی ونزدیک به ۳ میلیون نفر از مردم در داخل کشور آواره شده اند. رقمی نزدیک به یک میلیون نفر به کشورهای ترکیه، اردن و لبنان پناه برده اند. سازمانهای امداد رسانی اعلام خطر کرده اند که زندگی میلیونها نفر در داخل سوریه با تهدیدات جدی روبرو شده است. کمبود مواد غذایی، بهداشت، دوا، درمان و دارو، در کنار کمبود نان، تغدیه و سلامت میلیونها نفر را به خطر انداخته است.
انقلابی که از اوایل مارس ۲۰۱۱ برعلیه رژیم اسد آغاز شد، بدنبال بربریت، وحشیگری و ابعاد سرکوبهای رژیم از یک طرف، دخالتهای کشورهای مرتجع منطقه و وارد کردن احزاب و دار و دسته های رنگارنگ تروریست اسلامی به تحولات سوریه، و از همه مهمتر نبود یک جریان کمونیستی و کارگری از مسیر خود خارج و سناریوی سیاه جنگ داخلی و قومی را بر مردم و انقلاب ناتمامشان تحمیل شد. شیرازه اقتصادی، اجتماعی و مدنی جامعه را از هم پاشاندند و کشور را جولانگاه گروههای رنگارنگ تروریست اسلامی، قومی و هوادار غرب و کشورهای منطقه کردند. سهم مردم از این همه فداکاریها و قربانی دادنها، جنگ داخلی، کشتار، ویرانی و آورگی شده است. مسئول این وضعیت در درجه اول رژیم وحشی و دیکتاتوری اسد و سرکوبهایش با حمایت جمهوری اسلامی و دولت روسیه، دخالت کشورهای مرتجع منطقه و حمایت از دار و دسته های تروریست اسلامی رنگارنگ در کنار سیاست های آمریکا و غرب و متحدانش می باشد. مردم سوریه قربانی رقابتهای دولتهای مرتجع منطقه با باندها و دار و دسته های تروریستشان شده اند. با ورود این جریانات به روند تحولات سوریه در یک سال و نیم گذشته، سناریوی سیاهی در این کشور رقم خورده است. در کناراین وضعیت سیاه اما سرنگونی رژیم اسد هنوز یک خواست عمومی مردم می باشد. سرنگونی رژیم اسد اولین قدم برای پایان دادن به تراژدی انقلاب ناتمام سوریه می باشد. با سرنگونی رژیم اسد احتمال بازگشت دوباره مبارزات انقلابی مردم و دخالت در رقم زدن روندهای آتی آن، تازه خواهد شد.
وجوه مشترک دو قطب کدام است؟
محمد شکوهی 